شب اول ماه مبارک رمضان سال ۴۷۰ هجری بر آسمان سایه افکنده بود که خبر تولد کودکی در صومعه سرای گیلان قلب خانواده اش را به هیجان در آورد.
این کودک که او را “عبدالقادر” نامیدند در آغوش خانواده ای که در دینداری و زهد و تقوی سرآمد روزگار بودند روز به روز بزرگ تر شد و اخلاق و رفتار قرآنی و توحیدی را از محیط خانوادگی خویش جذب کرد.
پدرش “ابوصالح موسی جنگی دوست” نام داشت و نسب پاکش به امام حسن (ع) می رسید و مادرش “فاطمه خیر النسا” دختر سید عبدالله صومعه ای زاهد نامدار و از نسل امام حسین (ع) بود.
در مورد جد مادری حضرت شیخ عبدالقادر گیلانی (ق) گفته اند :شیخ عبدالله صومعه ای مستجاب الدعا بوده است.
سلسله پدری ایشان به این ترتیب به حضرت علی (ع) می رسد:
سید ابوصالح نورالدین موسوی جنگی دوست این سیدابی عبدالله گیلانی،ابن سید عمر یحیی زاهد ابن سید محمد روحی ابن سید داوود ابن سید موسی ثانی ابن سید عبدالله ثانی ابن سید حسن الجان، ابن سید عبدالله محسن ابن سید حسن المثنی ابن امام حسن المجتبی ابن حضرت امیرالمومنین علی مرتضی (ع).
شهرهای آوچک دیلم است. ”
آورده اند که بی بی فاطمه روزی گفت :”وقتی فرزندم عبدالقادر را به دنیا آوردم و او بچه بود از پستان هیچکس در ماه رمضان شیر نخورد.”
حضرت ابی صالح پس از تولد پسرش با قرآن تفالی زد که نتیجه آن حضرت عبدالقادر (ق) در اشعارش اینگونه
بیان کرده است.
عشق و مستی و جنون در طالع ما دیده اند
چون ز مادر زاده گشتیم و پدر بگشاد فال
کتاب های حضرت عبدالقادر گیلانی
پند های حضرت عبدالقادر گیلانی (ق)
نگاهی به زندگی و اشعار حضرت عبدالقادر گیلانی (ق)
سلسله مشایخ طریقت
مشایخ طریقت