نام: محمد صادق بن عبداالله جوینوری
لقب: بغدادی
مذهب: مذهب حنفی
طریقت: طریقت قادری که آنرا از بزرگِ خود محمد قاسم فرا گرفت
هم‌عصران او: سید شیخ محمد نودهی پدر سرور ما شیخ اسماعیل ولیانی همراه و همقدم او بود، که قبل از سال ۱۱۲۶ هجری به بغداد سفر کرد و به مصاحبت ایشان رسید
شیخ محمد بن احمد بن عقیله مکی صاحب کتاب مسلسلات که کتابهای بسیاری در مورد تصوف دارد و همچنین صلوات مخصوصی بر پیامبر(ص ) از ایشان باقی مانده است نیز با ایشان همراه و همقدم بود
و همچنین شیخ حسین بصرائی که جانشین ایشان در شیخیت طریقت قادریه گردید ا او همرا بود
و شیخ معمر عبدالجلیل اله آبادی(۹۹۲-۱۱۱۴) به مدت ۳۲ سال در منطقه ( کنکوه) با او مصاحبت داشت
محل سکونت: ابتدا در بغداد بود سپس به مکه رفت و مدت زیادی در آنجا ماند.
و گفته شده که ابتدا در بغداد بود و سپس به روستای( کاکو زکریا ) رفت که همان روستای هزارکوره است که آن سوی کوه‌های کاران سنندج قرار دارد، که ابتدا خالدیه و سپس کاکو زکریا نامیده شد.
زندگی‌نامه و اخبار او: احمد جمال در قصیده خود ( سلسله ذهبیه فی سند طریقت قادریه) ضمن صحبت در مورد استاد خود ابوعبداالله محمد ذهب، تعداد به هم پیوسته‌ای از مشایخ را که به شیخ بزرگ محمد صادق میرسند را نام می‌برد و می‌گوید:
«در مورد گفتار و کردار صادقانه ما
محمد موسوم به خیر و نیکی است
از شیخ خود قاسم ستاره‌ی ائمه
کسی‌که فضیلت‌هایش گسترده است و باعث رشد و نمو درختان می‌شود
از شیخ خود عابد الفتاح که گنجینه‌های رضایت در وسیع‌ترین اخبار به روی او گشوده شد
از غریب الله سالخورده که نشانه‌های بزرگی و طول عمر برای او تمام شد
از شیخ خود کسی‌که نامش در بغداد از نظر مجد و مرتبه و بزرگی با بهترین نام‌ها بود
داوود سرور و رئیس ما که افتخارات او در همه‌جا پراکنده شده است و آوازه‌ی شهرت او دلنشین‌تر از ساز و موسیقی است»
سید یوسف بن ملا عبدالجلیل در کتاب دست نوشته‌ی خود به نام الانتصار للاولیاء ما نصه این‌گونه می‌نویسد: (شیخ محمد صادق یکی از چهار اوتاد زمین است و قدرت تصرف در خشکی و دریا و شرق و غرب را دارد و طریقت را از شیخ محمد قاسم فرا گرفت).
وفات: حدوداً در سال ۱۰۱۰ هجری به عالم حقیقت انتقال پیدا کرد و روبروی خانم خدیجه کبری دفن شد.
منابع :
[۱] حسین فوزی علی – عقود الجواهر فی سلاسل الاکابر – ص۲۰
[۲] عبد الکریم المدرس – اسناد الاعلام – ص ۱۷۸
[۳] احمد جمال الدین – بلوغ الارب فی مآثر الشیخ الذهب – ص۶۲
[۴] یوسف بن ملا عبد الجلیل – مخطوطه الانتصار للاولیاء – برقم(۴۹۲۰) – ص ۱۸۷
[