نام: علی بن احمد بن یوسف بن جعفر بن عرفه قریشی و به او علی بن محمد بن حسین بن عبدالله نیز گفته می‌شود.
لقب: هکاری، شیخ الاسلام
کنیه: ابوالحسن
ولادت: در سال ۴۰۹ هجری در هکار یکی از روستاهای شرق موصل زاده شد.
طریقت: طریقت علیه که آنرا از شیخ ابوالفرج طرسوسی فرا گرفت
زندگی نامه: او در کوه‌های هکار مشغول عبادت می‌شد و صاحب معرفت و زهد و پارسایی و وقار و هیبت بود و او بزرگِ ابوسعید مخرمی بود، در بغداد مجلس ذکری داشت و هزاران مرید در آن مجلس، حاضر می‌شدند و میان فقرا و مریدان پیوند زیادی ایجاد کرد تا تمرینی برای شناخت تصوف باشد.
وفات: در سال ۴۸۶ هجری به عالم شهود و حقیقت انتقال یافت.
منابع :
–ابن الملقن – طبقات الاولیاء – ص ۴۹۵ .
– ابن عماد الحنبلی – شذرات الذهب – ج۳ -ص ۳۷۹ .
– ابن الملقن – طبقات الأولیاء – ص ۴۵۱ –۴۵۲ .
– ابن خلکان – وفیات الاعیان – ج۳ -ص ۳۱ .
-ابن حجر العسقلانی – لسان المیزان – ج۴ ص ۱۹۵ .